Dagur í Sydney

Morgunverðarhlaðborðið á Grace hótelinu var þannig að maður hefði viljað vera þar allan daginn! Skunduðum öll rakleiðis niður að Sydney Harbour og það fyrsta sem greip augu okkar og eyru var vígalegur ,,aboriginee” að blása í “digiridoo” í takt við eðalfönk - keyptum cd af honum án þess að hika. Stöldruðum við og ákváðum að setja í hæga gírinn og njóta hvers einasta augnabliks. Anda rólega inn = VIÐ ERUM Í SYDNEY!!!, ÓPERUHÚSIÐ, HÖFNIN, (LEITIN AÐ NEMO!) ANDRÚMSLOFTIÐ, FRUMBYGGJARNIR, HLJÓMARNIR Í TRÉRÖRINU….. blása frá = RIGNING HEIMA, 5°C, DUMBUNGUR, SIGGI STORMUR, STRESS, PÓLITÍSKUR ÓSTÖÐUGLEIKI Í REYKJAVÍKURBORG... -- Við pósuðum fyrir framan óperuhúsið, stóðum á höndum, flissuðum og glöddumst yfir líkamlegri staðsetningu okkar á heimsvísu. Óperuhúsið í Sydney, þetta fræga óviðjafnanlega meistaraverk, hannaði danski arkitektinn Jörn Oberg Utzon 38 ára gamall er hann sigraði hönnunarkeppni um húsið árið 1956. En í miðju pólistísku umróti árið 1966 þegar ný svæðisstjórn Nýju suður-Wales tók við skáru þeir á alla styrki til Utzon svo hann varð að hætta við hálfnað verkið. Hann yfirgaf landið, skyldi einhvern furða, og hefur ekki komið þangað síðan. En byggingu hússins lauk og það opnað formlega þ.18.október 1973. Eftir að hafa myndað óperuhúsið hátt og lágt ákváðum við að skipta liði en sú tilllaga dó að sjálfu sér. Skipulagður aðskilnaður áhafnarinnar var okkur offiða og ósjálfrátt römbuðum við öll inn á sama kaffihúsið. Eftir pepp og klapp á bakið fórum við flestar stelpurnar í siglingu um höfnina, Anna Dis gerðist djörf og gekk upp á Sydney Harbour brúna eftir crash-course í brúarklifri og þar til gerðum galla en getiði nú hvert strákarnir fóru?? Að versla! Muhahahhahaha… Snæddum kvöldverð á veitingahúsi gegnt óperunni sem heitir ARIA, s.s algjörlega copy/paste slóð fyrri ferðarinnar. Eftir matinn ætluðu the Globetrotters að skella sér út á lífið og héldu rakleiðis á næsta klúbb sem mælt var með af einum að þjónum ARIA. Þegar þangað kom mætti okkur leiðindaviðmót, við þurftum að vera með vegabréf og alles þótt við litum nú ekki beinlínis fyrir að hanga í 18. afmælisdeginum. Ekki þótti okkur mikið fara fyrir gestrisninni. Hnuss! Inga Rún:,, Ekki hlæja krakkar en hvað er klukkan??”

Athugasemdir

[arnar valgeirsson, 20.2.2008 kl. 21:22]

hlæ nú stundum að ykkur enda ekki krakki. en ingibjörg guðrún passar sig að fara stundvíslega í háttinn.

þetta er algjör aria þarna..